روز عرفه، روز دعا و مسألت از خداوند متعال است و خداوند درهای مغفرت و رحمت خود را در این روز به روی بندگان باز می‌کند. یکی از اعمالی که در این روز وارد شده است، زیارت امام حسین (ع) است. بطوری که در روایات وارد شده است، خداوند در این روز اول به زوار امام حسین (ع) نگاه می‌کند، پیش از کسی که در صحرای عرفات است.
در این مقاله به بررسی علت افضلیت مقام زوار امام حسین (ع) در این روز، حتی نسبت به حجاج بیت الله الحرام می‌پردازیم.
خدای متعال مخلوقات متفاوتی دارد. یکی از مخلوقات خدای متعال زمان و نوعی دیگر از مخلوقات او مکان است.
چون خدای متعال خالق آن‌هاست حقایق مختلفی را در آن‌ها قرار داده است که برخی از آن‌ها را انبیا و امامان بزرگوار به ما گفته‌اند.
به عنوان مثال در زمین «مکان‌ها و سرزمین‌های مختلف» وجود دارد. گاهی یک قسمتی از این مکان‌ها را خداوند برای خودش برمی‌گزیند و به خود منسوب می‌کند. مانند «کعبه» که از آن رو خداوند این خانه را به خود منسوب کرده است، شرافت پیدا کرده و بیت‌الله نامیده می‌شود و به واسطه نسبت پیدا کردن با خدای متعال ویژگی‌ها و شرایط خاصی پیدا می‌کند؛ مثلا با نگاه کردن به آن برای شخص حسنه نوشته و از سیئات او محو می‌کنند.
پس خدای متعال بیتی را در دنیا اختیار کرده و به خود منسوب فرموده و برکات و ویژگی‌های خاصی برای آن‌جا قرار داده است.
از سوی دیگر خداوند متعال از بین «زمان‌های مختلف» برخی از آن‌ها را ممتاز و ویژه کرده است. مانند روز جمعه، شب جمعه، ده شب اول ماه ذی‌الحجه، ماه‌های رجب، شعبان و رمضان و شب‌های قدر که در قرآن و روایات، بدان اشاره شده است.
از دیگر ایام مورد توجه خدای متعال «شب و روز عرفه» است.
در روایاتی نقل شده است که خداوند در شب عرفه درهای مغفرت خویش را بر بندگان باز می‌کند[۱۰] و در روز عرفه خداوند متعال گناهان توابین را می‌بخشد، هرچند به اندازه ریگ‌های بیابان و قطرات باران و تعداد روزهای عالم باشد.
این روز، روز دعا و مسألت از خداوند متعال است و خداوند این روز را روز با ارزش و پرشکوه قرار داده است.
خداوند متعال در شب و روز پر برکت عرفه پیش از آن‌که به حجاج صحرای عرفات نگاه کند به زوار سیدالشهدا (ع) نظر می‌کند و نظر رحمت خود را پیش از همه، مشمول آنان می‌گرداند
پس دانستیم که خدای متعال که خالق همه چیز است زمان‌ها و مکان‌هایی را خاص گردانیده و به آن‌ها ویژگی خاصی عطا کرده است تا بندگان خود را در معرض آن ویژگی‌ها قرار داده و به میزان معرفت و بندگی خویش از آن ویژگی‌ها برخوردار و متنعم شوند.
حال گاهی در عالم، ما در معرض این قرار می‌گیریم که هر دوی این مخلوقات خدای متعال منطبق بر هم می‌شوند؛ به عنوان مثال در ایام حج (دهه اول ماه ذی‌حجه) به حج مشرف می‌شویم و یا در شب‌های قدر در سرزمین کربلا قرار می‌گیریم و یا شب جمعه‌ای زائر آن‌جا می‌شویم؛ در چنین موقعیتی هم بهره زمانی فراهم است، هم بهره مکانی و هر دوی این‌ها در کنار هم می‌تواند مسبب برکات فراوانی شود.
هرچند که خدای متعال برکات و ویژگی‌های متعدد و متفاوتی برای هر یک از زمان‌ها و مکان‌ها قرار داده است؛ اما ما در جایگاهی نیستیم که توانایی مقایسه میان آن‌ها را داشته باشیم مگر آن‌که وجود مقدس آنان که لسان‌الله هستند پرده از راز حقیقت آن‌ها بردارند که در برخی موارد پرده برداشته‌اند؛ مثلاً خداوند متعال بیست و چهار هزار سال قبل از این‌که زمین کعبه را خلق کند و آن را حرم قرار دهد زمین کربلا را آفرید و آن را حرم امن و مبارک گرداند. همچنین فضیلت کعبه در قیاس با فضیلتی که به زمین کربلا، همچون قطره‌ای است نسبت به آب دریا که سوزنی را در آن فرو برند و آن قطره را با خود بردارد.
و البته که بعید نیست چنین شأنی نه فقط برای سرزمین کربلا است؛ بلکه برای قبور تمام ائمه علیهم‌السلام نیز باشد. چنان‌چه در روایات آمده است ائمه بزرگوار (ع) خود را حقیقت و مصداق بالاتر حرم‌الله و بیت‌الله نامیده‌اند.
برای همین است که در روایات، ثواب زیارت امام حسین (ع) در روز عرفه این‌گونه بیان شده است:
امام صادق (ع) فرمودند: کسی که در روز عرفه قبر حضرت حسین بن علی (ع) را زیارت کند خداوند متعال ثواب هزار هزار (یک میلیون) حج که با حضرت قائم عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف بجای آورند را برای وی منظور می‌فرماید و اجر هزار هزار عمره که با حضرت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌واله انجام گیرد را به وی داده و همچنین ثواب آزاد نمودن هزار هزار عبد را به او اعطا کرده و اجر کسی که هزار هزار دو بار اسب را در راه خدا انفاق کرده است را به وی عنایت می‌فرماید و حق‌تعالی از وی به این عبارت نام می‌برد: «عبدی الصّدیق آمن بوعدی» و فرشتگان درباره‌اش چنین تعبیر می‌کنند: «فلان صدیق، زکاه الله من فوق عرشه.» و در زمین «کروب» نامیده می‌شود.
